استفاده از اسباب‌بازی اینقدر عادی شده و فرایند ساده‌ای به حساب میاد که دیگه هیچ مادری از خودش نمی‌پرسه آخه این به چه دردی میخوره؟
همه اسباب‌بازی‌های مختلف و جورواجور میخرن و خونه رو شهربازی میکنن بدون اینکه فایده این وسایل رو بدونن.
شاید خیلیا بگن که بچه‌ها با اسباب‌بازی سرگرم میشن و وقتشون میگذره ولی این همه‌ی داستان نیست.
تو این یادداشت میخام ادامه‌ی داستان رو بگم و به فوایدی که اسباب‌بازی برا بچه‌ها داره
اشاره کنم.
اولش بگم که اسباب‌بازی اینقدر مهمه که حتی اگه برا بچه‌ها نخریم اونا از چیزایی که دارن میسازنش.
اسباب‌بازی این فرصت رو به کودک میده که ایفای نقش کنه و به شکل غیرواقعی خودش رو بزاره جای افراد دیگه.
اسباب‌بازی بیان احساسات رو یاد میده و شرایطی رو فراهم میاره که فرزند ما درونیات خودش رو بروز بده و حس واقعی که داره بگه.
اسباب‌بازی میتونه باعث افزایش قدرت تخیل و خلاقیت بشه چون به بازیکن کمک میکنه تا خارج از چهارچوب فکر کنه و طرح جدیدی بده.
اسباب‌بازی پایه‌ی مباحث علمی رو تو ذهن بچه‌ها حک میکنه و اونا رو با قوانین بدیهی که پایه‌ی دانش هستن آشنا میکنه.
اسباب‌بازی چون اندام و عضلات رو درگیر میکنه باعث میشه بین دست و چشم هماهنگی ایجاد بشه و مهارت حرکتی بهبود پیدا کنه.
اسباب‌بازی از این جهت که معمولا با عمل قراردادن مرتبطه میتونه کمکی برای بچه‌ها باشه تا کنترل‌کردن رو یاد بگیرن.
اسباب‌بازی از این جهت که درگیری ذهنی و عملی به وجود میاره میتونه پایه‌ای برای فعالیتهای سخت و پیچیده باشه و همچنین باعث افزایش سطح هوشی بشه.
اسباب‌بازی معمولا حواس پنجگانه رو درگیر میکنه و موجب میشه که تقویت بشن و همین حواس قوی پایه‌ای میشه برا اینکه کودک ما تمرکز
داشته باشه.
اسباب‌بازی یه سختی قابل تحمل و شیرینی رو پیش میاره که در حین بازی صبر بچه‌ها تقویت میشه و تحمل کردن رو یاد میگیرن.
اسباب‌بازی بهترین وسیله برای تخلیه‌‌ی انرژی بچه‌ها و تامین نیاز اونها به حرکت کردن به حساب میاد.
اسباب‌بازی میتونه بهترین وسیله‌ی برای دست‌ورزی باشه و به بچه‌ها تو گرفتن درست مداد کمک کنه.
و اسباب‌بازی به دوران کودکی عمق میده و تجربیات شیرینی رو ایجاد میکنه که برای بزرگسالی ذخیره میشه.
البته این فوایدی که گفته شد در صورتی محقق میشه که اون اسباب‌بازی که میخریم ویژگی‌هایی
که در ادامه میگم داشته باشه.
اولین ویژگی ایمن بودن اسباب بازیه یعنی باعث ایجاد جراحت و خفگی و مریضی نشه و کودک بتونه به تنهایی و سلامت باهاش بازی کنه.
دومین ویژگی اینکه متناسب با سن کودک باشه که از بازی کردن باهاش خسته نشه و خرابش نکنه.
سومین ویژگی اینه که اسباب‌بازی به علاقه کودک مربوط باشه یعنی وقتی فرزند ما به نقاشی علاقه داره باید چیزی براش بخریم که توش کشیدن باشه.
چهارمین ویژگی اینکه به اشکال مختلف دربیاد و بشه هر کاری باهاش کرد و به اصطلاح پایان باز باشه.
پنجمین ویژگی اینکه اسباب‌بازی باید باعث کشف و حل مسئله و تقویت‌کننده حرکت باشه مثل پازل.
ششمین ویژگی اینکه باید تو سنین مختلف کاربرد داشته باشه مثل عروسک حیوانات که در سنین کمتر فقط حرکتش میدن و تو سنین بالاتر ممکنه تو قصه‌گویی ازش استفاده کنن.
هفتمین ویژگی واقعی بودن چیزیه که کودک میخاد باهاش بازی کنه و اهمیتش در اینه که نوعی تمرین زندگی به حساب میاد.
از اینجور اسباب‌بازیها هم خیلی تولید شده مثل اسباب‌بازی لوازم آشپزخونه یا
گوشی‌های اسباب‌بازی.
هشتمین ویژگی اینه که کودک بتونه با اون اسباب‌بازی نقشهای مختلف رو وانمود کنه و واسه خودش تخیل کنه.
این اتفاق با عروسکا برای دختر بچه‌ها میفته و اونا احساس میکنن مادر یا خواهر شدن.
نهمین ویژگی تشویق کردن به فعالیته یعنی اسباب‌بازی باعث حرکت و جنب و جوش بشه.
دهمین ویژگی اینه که اسباب‌بازی مشوق خوندن باشه و موجب بشه خردسال ما با کلمات و حروف آشنا بشه.
آخرین ویژگی جمعی بودن بازیه و اینکه بشه بدون محدودیت سنی همه مشارکت کنن.
البته یه نکته مهم اینه که تقریبا هیچ کدوم از اسباب‌بازیها که تو بازار هستن تمام این ویژگی‌هایی که بهش اشاره شد رو ندارن.
پس داشتن وسواس بی‌مورده و همینکه چند مورد از اونا محقق شد باید سراغ خرید رفت و بازی رو
شروع کرد.
اما بازم کارمون تموم نشد برا اینکه بازی با اسباب‌بازی نتیجه‌بخش بشه دو تا نکته مهم هست که باید بدونید.
۱.اسباب‌بازی شامل خیلی چیزا میشه و قرار نیست فقط از فروشگاه تهیه بشه و بابتش پول
پرداخت کنیم.
گاهی اوقات کودک ما با یه نمکدون عمیقترین تجربه‌ها رو میتونه داشته باشه و با یه قابلمه خالی کلی لذت ببره.
حتی ما میتونیم بهشون اسباب‌بازی ساختن رو یاد بدیم که خودش یه فعالیت تربیتی هم
به حساب میاد.
خلاصه اینکه نباید ذهنمون محدود به وسایلی بشه که تو اسباب‌بازی فروشی هست و قبول کنیم میشه از همه چی برای سرگرم کردن بچه‌ها استفاده کرد.
اگه اینطور شد کودک ما خلاقیت رو یاد میگیره چون محدودیت کمتری داشته و از چیزایی که در دسترسش بوده بهترین استفاده رو کرده.
۲.یک اشتباه بزرگ والدین اینه که زیاده از حد خرید میکنن و تو هر گوشه‌ی خونشون میشه اسباب‌بازی پیدا کرد.
حالا چرا اشتباهه؟
چون از یه طرف وقتی کودک ما با گزینه‌های زیادی روبرو باشه فرصت تمرکز کردن و در ادامه یادگیری رو از دست میده.
و از طرف دیگه وقتی اسباب‌بازی زیادی در دسترس باشه کل حوصله‌ی کودک صرف این میشه که این چیه و چجور کار میکنه و اصلا وقتی برای بازی نمیمونه.
پس ما به عنوان والد بهتره تو خرید اسباب‌بازی به کیفیت دقت کنیم نه به تعدادی که خرید میکنیم.
نظر شما درباره اسباب‌بازیها چیه؟
به نظرتون به چه دردی میخورن؟
|بنویسید تا بقیه یاد بگیرن|
