داشتن برنامه‌ریزی و منظم بودن همیشه نکته‌ی مثبتی نیست و ممکن است آسیب‌زا هم باشد.
گاهی اوقات ما به بهانه‌ی اینکه پایبند به برنامه و نظم هستیم با اعصاب و روان خودمان بازی می‌کنیم.
در این یادداشت می‌خواهم چند کلمه‌ی کوتاه از منظم‌های عصبانی بنویسم که ریشه‌ی خشمشان در یک ویژگی به ظاهر مثبت است.
این افراد عادت کرده‌اند کارهای خود را سر ساعت مشخصی انجام بدهند.
این افراد حتما باید کارهای خود را بدون حتی یک لحظه وقفه انجام بدهند.
این افراد فقط می‌خواهند کارهایشان پشت‌سر هم انجام شود.
این افراد اصلا دوست ندارند کارشان به تاخیر بیفتد یا اینکه حتی برای یک روز تعطیل شود.
این افراد یک اولویت در زندگی دارند آنهم فقط کارهای روزانه‌ی آنهاست.
این افراد نسبت به اتفاقاتی که در کنارشان می‌افتد کلا بیخیال هستد و ترجیح می‌دهند به برنامه‌ی خودشان برسند.
خلاصه اینکه این افراد فقط به دنبال اجرای برنامه‌های خودشان هستند و اگر به هر دلیلی به این نتیجه نرسند عصبی می‌شوند.
