داشتن یک فرزند لجباز در خانواده روی اعصاب و روان پدر و مادر تاثیر منفی زیادی دارد و زندگی را به کام آنها تلخ خواهد کرد.
فرزند لجباز می‌تواند فضای خانه را تبدیل کند به جایی که پر از داد و بیداد و دعوا و درگیری است و همچنین جایی که مهر و محبت و روابط صمیمانه‌ای در آن وجود ندارد.
در یک کلام لجبازی کودکان و نوجوانان مشکلی است که اگر حل نشود باید منتظر فرسوده شدن والدین و بیچارگی بچه‌ها باشیم و همچنین انتظار به وجودآمدن مشکلات دیگر مثل افسردگی و انزوا را بکشیم.
بنابراین باید در جهت حل این مشکل گامی برداریم تا زندگی سالم‌تر و زیباتری داشته باشیم.
اولین گام برای حل مشکل اینست که آگاهی خود را نسبت به آن افزایش دهیم پس شما را دعوت می‌کنم که نکات مهمی که در ادامه آمده را به دقت مطالعه کنید.
۱. لجبازی به این معناست که کودک یا نوجوان فقط حرف خودش را بزند و تلاش کند که خواسته‌هایش را به هر قیمتی به کرسی بنشاند.
۲. بچه‌ای که لجباز است احتمالا برای رسیدن به هدفش هرکاری انجام بدهد،
مثل:گریه،داد،دعوا، سماجت،تهدید، کتک،عصبانیت،خودزنی،شکستن وسایل و…
۳. بچهی لجباز همیشه در حال جنگ است و روحیه‌ی عصبانیت و پرخاشگری همیشه با او همراه است.
۴. اصرار بیش از اندازه هم کار همیشگی کودکان و نوجوانان لجباز است،آنها آنقدر سماجت به خرج می‌دهند تا بالاخره بزرگترها کوتاه بیایند.
۵. لجباز‌ها خودمرکز‌بین و سلطه‌جو هستند یعنی احساس می‌کنند که فقط نظرات و علائق آنها مهم است و دیگران باید تحت امر آنها باشند.
۶. دلیل اصلی در به وجودآمدن لجبازی اینست که بچه‌ها با استفاده از آن به نتایج دلخواه خودشان می‌رسند.
برای مثال کودکی کنار مادرش می‌آید و پول می‌خواهد. مادر اول به شدت مخالفت می‌کند.کودک دست بر نمی‌دارد و مدام اصرار می‌کند.مادر بالاخره تسلیم می‌شود و پول را تقدیم می‌کند.این کودک دیگر یاد می‌گیرد که مادرش را می‌تواند با لجبازی راضی کند.
۷. پدر و مادری که صبور نیستند احتمالا بچه‌هایی لجباز داشته باشند چون آنها اصلا حوصله ندارند که قاطعیت به خرج بدهند و روی حرف خودشان بایستند.
۸. والدینی که حس مالکیت به فرزند خود دارند و مدام در حال تعیین تکلیف برای او هستند به لجباز شدن پسر و دخترشان کمک می‌کنند.
بچه‌ها نمی‌توانند محدودیت زیاد را تحمل کنند و به هر طریقی که شده خودشان را نجات خواهند داد.
۹. والدینی هستند که مرغشان یک پا دارد و از همه انتظار دارند که بله قربان گویشان باشند،جالب اینجاست که از لجباز شدن پسر یا دخترشان هم شکایت دارند.
اینکه بچه‌ها از والدین یاد می‌گیرند نکته‌ای بدیهی است که اصلا نیاز به مطرح شدن ندارد.
۱۰. بچه‌ها شخصیت جداگانه‌ای دارند با یکسری علائق که آن را باید به رسمیت بشناسیم،مخالف کردن بیخود و بیجهت احتمالا به لجباز شدنشان کمک می‌کند.
۱۱. والدین باید دایره‌ی سختگیری خود را هر چقدر که می‌توانند تنگتر کنند و فقط نسبت به چند قانون ساده و کم تعداد حساسیت نشان بدهند.
۱۲. کودکان و مخصوصا نوجوانان به دنبال کسب استقلال هستند و می‌خواهند از وابستگی خودشان نسبت به پدر و مادر کم کنند.
والدین اگر بتوانند این حال و هوای آنها را قبول کنند دیگر نسبت به لجبازی چندان حس ناخوشایندی نخواهند داشت و اجازه خواهند داد خود بچه‌ها برای خودشان تصمیم بگیرند و رفتار آزادانه داشته باشند.
۱۳. باید فضای مذاکره با کودکان فراهم باشد و به جای دستور دادن به آنها به شکلی اقناعشان کنیم.به جای اینکه با تندی بگوییم اون گوشی رو بده به من بهتر است بگوییم عزیزم گوشی رو بزار کنار بیا با هم توپ‌بازی کنیم.
۱۴. تو خونه حرف باید حرف ما باشه،این ذهنیت اشتباه والدین در لجبازی کودکان و نوجوانان تاثیر کمی ندارد و آتش دعوا و درگیری بین والد و فرزند را شعله‌ورتر می‌کند.
با این ذهنیت بچه‌ها یاد می‌گیرند که دیگران باید تحت‌کنترلشان باشند و هر حرفی زدند فقط اطاعت شود.
از طرف دیگر وقتی انتظار داریم بچهی ما به هر حرفی که می‌زنیم گوش بدهد اگر خلاف انتظارمان عمل شود احساس می‌کنیم دنیا به پایان رسیده.
۱۵. اگر می‌خواهید درخواستهای شما با لجبازی فرزندتان مواجه نشود لطفا با لحنی ملایم و مهربانانه مطرحش کنید و خواسته‌ی خود را در قالب چند گزینه مطرح کنید تا او بین آنها انتخاب کند.
