یکی از عوامل اثرگذار در رشد کودکان و نوجوانان ارتباط با دیگران است که میتوان از آن به عنوان مهم‌ترین منبع یادگیری هم نام برد.
وقتی کودک یا نوجوانی با اطرافیان خود رابطه برقرار می‌کند در حال بزرگ شدن و یادگرفتن چیزهای جدیدی است و دنیاهای تازه‌ای را تجربه می‌کند.
ارتباط‌گیری با دیگران از ملزومات زندگی در جامعه است و هر بچه‌ای که نتواند از پسِ این کار بربیاید فرصتهای زیادی را از دست داده و نیازهایش بی‌پاسخ خواهد ماند.
یکی از مشکلاتی که باعث قطع شدن رابطه‌ی کودک و نوجوان با دیگران می‌شود گوشه‌گیری است که در ادامه با مطرح کردن بیست نکته قصد آن داریم که اطلاعات بیشتری در این زمینه به دست آوریم.
۱. گوشه‌گیری معمولا با کم‌حرفی همراه است و فرد گوشه‌گیر معمولا دوست ندارد که صحبتی داشته باشد.
۲. برای بچه‌ی گوشه‌گیر،بودن در جمع بسیار ناخوشایند است و او همیشه تلاش می‌کند تا از مهمانی و تجمع فرار کند.
۳. کمبود یا نبود دوست و رفیق از ویژگی‌های اصلی گوشه‌گیرها است و همیشه دور و بر این افراد به کلی خلوت است.
۵. دوست داشتن خلوت و تنهایی و حتی لذت بردن از آن هم جزو خصوصیات و ویژگی‌های گوشه‌گیری است.
۶. خجالت و شرمساری هم که همیشه با گوشه‌گیرها همراهی می‌کند و دست از سر آنها برنمی‌دارد.
۷. کودک یا نوجوان یا حتی بزرگسالِ گوشه‌گیر سعی می‌کند که اظهارنظری نداشته باشد،انگار نسبت به چیزهایی که دور و بر او می‌گذرد کاملا بی‌تفاوت است.
۸. درباره‌ی هر یک از این هفت نشانه و علامت و ویژگی که به آنها اشاره شد کمی فکر کنید،به نظرم که حتی یکی از آنها می‌تواند زندگی کودک و نوجوان را تلخ کند.
۹. یکی از دلایل به وجود آمدن مشکل گوشه‌گیری اینست که کودک یا نوجوان شکست‌های متوالی بخورد و توان مقابله با آن را نداشته باشد.
۱۰. دلیل دیگر می‌تواند این باشد که بچه‌ها از بودن در جمع تجربه‌ی ناخوشایندی به دست آوردند برای مثال به آنها بی‌محلی شده یا کسی آنها را مسخره کرده.
۱۱. نقص عضو یا یک عیب بدنی هم می‌تواند علتی باشد برای گوشه‌گیری بچه‌ها،کودکان و نوجوانانی که نتوانند با مشکل بدنی خود کنار بیایند ترجیح می‌دهند به گوشه‌ای سر بخورند.
۱۲. عدم توجه به نظرات بچه‌ها و بیخود‌پنداری صحبتهایشان را هم میتوان به عنوان ریشه‌ی گوشه‌گیری مطرح کرد که باعث از دست رفتن اعتماد به نفس آنها هم می‌شود.
۱۳. خلاصه اینکه وقتی در جمع به بچه‌ها خوش نگذرد به راحتی از آن جدا می‌شوند و ترجیح می‌دهند تنها بمانند.
۱۴. باید به بچه‌ها میدان داد و برای اظهار نظر در کلاس و جمع فامیل تریبونی در اختیارشان گذاشت.
۱۵. وقتی نظر شاذی مطرح می‌کنند هیچگاه نباید به آنها بخندیم یا حرفشان را مسخره کنیم البته این به این معنا نیست که نظر اشتباهشان را بپذیریم.
۱۶. باید طرحی ریخت که کودک یا نوجوانِ گوشه‌گیر با جمعی به پیروزی برسد یعنی با کارگروهی و در ارتباط با دیگران تجربه‌ی خوشایندی به دست آورد.
۱۷. گیر‌دادن‌‌ها و درخواستهای زیاد را باید کنار گذاشت وقتی بچه‌ای می‌بیند در کنار خانواده مجبور است فقط کار کند و حرف بشنود از اتاقش بیرون نمی‌آید.
۱۸. تشویق به انجام بازی‌هایی مثل پانتومیم که بچه‌ها در آن مجبور به نمایش هستند می‌تواند موثر باشد.
۱۹. باید گوش باشیم و حرفهای بچه‌ها را هر چقدر هم بیخود و مزخرف باشد گوش بدهیم تا آنها صحبتهایشان را به خلوت نبرند.
۲۰. آخرین نکته هم اینکه برای درمان باید اول ریشه‌‌ها را بشناسیم و بعد اقدام کنیم.
بهترین کار اینست که دلیل فراری شدن پسر یا دختر خودمان را از جمع پیدا کنیم و بعد در جهت رفع آن تلاش کنیم.
اگر دیدیم به دلیل اهمیت ندادن به نظرهایش تنهایی را ترجیح می‌دهد باید برنامه بریزیم برای خودمان که گوش خوبی باشیم.
