همکاری ما را مسخره می‌کند.
در جمع فامیل به پیشنهادهای ما بی‌توجهی می‌شود.
فرزندمان لجبازی می‌کند.
پدر و مادر ما را مجبور به انجام
کاری می‌کنند.
دوست ما بدقولی می‌کند.
توسط همسرمان قضاوت می‌شویم.
در زندگی ما با رفتارهای ناخوشایند مختلفی از طرف اطرافیان خودمان مواجه هستیم.آنها گاهی اوقات کارهایی می‌کنند که اصلا به مذاق ما خوش نمی‌آید.
هر شخصی هم نسبت به این رفتارهای ناخوشایند عکس‌العمل متفاوتی دارد و
به شکل خاصی مخالفت خودش را
نشان می‌دهد.
بعضی کلا بیخیال هستند،برخی داد و بیداد راه می‌اندازند،افرادی مقابله به مثل می‌کنند،عده‌ای دنبال انتقام می‌روند
و کسانی هم اهل گفتگو هستند.
عصبانیت هم می‌توانیم بگوییم که یک روش ابراز مخالفت است که ما از طریق آن احساسات خودمان را به طرف مقابل منتقل می‌کنیم.
اما به نظر شما ما چرا بین این همه راه برای اعتراض و اعلام ناراحتی عصبانیت را انتخاب می‌کنیم؟
دلیل این انتخاب می‌تواند یک چیز باشد آن هم اینکه ما گزینه‌ی دیگری سراغ نداریم.احساس می‌کنیم اگر مخالفتی داریم باید با خشم و تندی آن را
بروز بدهیم.
ما مثل کشورهایی هستیم که فقط یک محصول برای صادرات دارند و همین تک محصولی باعث شده آسیب زیادی ببینند.
