احتمال بروز خشم و عصبانیت در تمام انسانها یکسان نیست و برخی افراد با توجه به روحیات و ویژگی‌هایی که دارند بیشتر عصبانی می‌شوند.
در این یادداشت قصد دارم درباره‌ی کسانی بنویسم که دلیل عمده‌ی عصبانیت آنها نپذیرفتن مسئولیت
و مقصر دانستن دیگران است.
این افراد مدام از بدی روزگار و مزخرف بودن شرایط گله می‌کنند و به دیگران بدبین هستند.
این افراد وقتی اتفاقی می‌افتد هیچ وقت انگشت اتهام را به سمت خودشان نمی‌گیرند.
این افراد همیشه به دنبال کسی هستند که او را به عنوان مقصر معرفی کنند و خودشان را بی‌گناه جلوه بدهند.
این افراد احساس می‌کنند که هیچ اراده‌ای ندارند و شرایط آنها را به مجبور به کارهای مختلف کرده است.
این افراد هیچ وقت کارهای خودشان را بررسی نمی‌کنند اما همیشه فکر و ذکرشان رفتارهای دیگران است.
این افراد سعی می‌کنند خودشان را مظلوم جلوه بدهند و مدام از کارهایی
که دیگران کرده‌اند گله کنند.
این افراد بیشتر اوقات با اطرافیان خودشان دچار مشکل هستند چون به
هر بهانه‌ای سعی می‌کنند آنها را عامل بدبختی خودشان معرفی کنند.
این افراد بعد از شکست خوردن برای خلاصی از این اوضاع فقط دنبال کسی می‌گردند که مسئولیت رفتارهای خودشان را به او بدهند.
خلاصه مطلب اینکه افراد بی‌مسئولیت
به وسیله‌ی خشم و عصبانبت به دنبال
رفع اتهام از خودشان هستند.
