این روزها وقتی در فضای مجازی به گشت و گذار می‌پردازیم یکی از محتواهای پرتکرار و پرتعامل تصاویر کودکان است که معمولا توسط والدین آنها منتشر می‌شود.
این انتشار عکس و فیلم بچه‌ها به رفتاری بدیهی و طبیعی تبدیل شده و بیشتر پدر و مادرها بدون توجه به هیچ نکته‌ای اقدام به انجام این کار می‌کنند.
این فعالیت تا جایی پیش رفته که قرار‌دادن عکس کودک در شبکه‌های اجتماعی نشانه‌ی ابراز محبت شده و هرکس هم این کار را نکند انگار که فرزندش را دوست ندارد.
در این یادداشت می‌خواهیم در این باره به چند نکته مهم اشاره کنیم تا موضوع روشنتر شده و از ساده‌انگاری درباره‌ی آن جلوگیری شود.
*برای خلاصه‌تر شدن جملات در ادامه‌ی نوشته از کلمه‌ی انتشار به جای عبارت انتشار تصاویر کودکان در فضای مجازی استفاده می‌شود.
اولین نکته اینکه در این انتشار یک نوعی از خشونت پنهان شده که خود والدین هم شاید از آن خبری نداشته باشند به این صورت که آنها فقط رفتارهایی را تایید می‌کنند که بتوانند آن را منتشر کنند.
دومین نکته هم اینست که برای یافتن یا حفظ جایگاه در شبکه‌های اجتماعی باید یکسری استانداردها حتما رعایت شود و همین موضوع باعث می‌شود کودک همیشه در حالت اجبار باشد.
سومین نکته درباره‌ی اهمیت پیداکردن ظاهر است چرا که کودکان با قرارگرفتن در مسیر انتشار یاد می‌گیرند فقط در صورتی مورد تشویق هستند که
زیبا باشند.
چهارمین نکته اینست که با انتشار استعدادهای کودک در یک مسیر مشخص جهت‌دهی می‌شود و او فقط به یک شخصیت رسانه‌ای تبدیل خواهد شد در حالی که اگر مثلا کلاس موسیقی می‌رفت فرد آرامتر و موفقتری بود.
پنجمین نکته مربوط به بالابردن احتمال آسیبهای جنسی و جسمی است چرا که با رفتن عکس کودک در اینترنت برگشتی وجود ندارد و در اختیار هر شخصی ممکن است قرار بگیرد.
ششمین نکته مربوط به آینده‌ی کودک است که بدون حضور فعال او شکل می‌گیرد به عبارت دیگر با انتشار داستان زندگی او توسط دیگران نوشته می‌شود.
پنجمین نکته اینست که با انتشار نظر دیگران برای کودک بیش‌ازحد مهم می‌شود و در بعضی موارد واقعا برای رضایت مردم زندگی می‌کنند.
ششمین نکته مربوط به حریم‌خصوصی بچه‌ها است که با انتشار زیر سوال می‌رود و این را القا می‌کند که این موضوع چندان هم مهم نیست.
هفتمین نکته اینست که انتشار ممکن است اعتماد به نفس کودکان را تخریب کند به این شکل که خطای آنها را ماندگار کرده و باعث می‌شود عده‌ی زیادی به آنها بخندند.
هشتمین نکته اینکه به احتمال قوی روابط صمیمانه و اعتماد بین والد و فرزند تضعیف شود چرا که انتشار معمولا با اجبار و تجاوز به حریم‌شخصی همراه است.
نهمین نکته مربوط به سواستفاده از تصاویر کودکانی است که در اینترنت پخش شده برای مثال احتمالا از عکس و فیلم آنها در محتواهای خنده‌دار یا جنسی بهره‌گرفته شود.
دهمین نکته اینست که با انتشار فرق بین عمومی و خصوصی چندان برای کودک جا نمی‌افتد و همین احتمال بروز آسیبهای جنسی را افزایش می‌دهد.
یازدهین نکته اینکه شاید در آینده کودک نسبت به انتشاری که پدر و مادرش انجام دادند حس خوبی نداشته باشد و همین موجب شکرآب شدن رابطه‌ی آنها می‌شود.
دوازدهمین نکته اینست که با انتشار اطلاعات هویتی کودک در اختیار همه قرار می‌گیرد و احتمال سواستفاده و اخاذی و سایر مشکلات بالا می‌رود.
سیزدهمین نکته اینکه با اقداماتی نظیر اجازه‌گرفتن از کودک،حق ویرایش دادن به او،عدم‌اشتراک تمام زندگی،قرار ندادن تصاویر خنده‌دار یا بدون پوشش و انتشار محدود به افراد مورد اعتماد میتوان کمی از این آسیبها را تعدیل کرد ولی باید به این دقت کنیم که با سپردن محتوا به فضای مجازی آن را
ابدی می‌کنیم.
آخرین نکته هم مربوط به نکات مثبت رسانه‌ای کردن کودکان است که باعث ایجاد ارتباط والدین باهمدیگر، شکل‌گیری همدلی،گرفتن تایید از دیگران و جلب حمایت آنها است ولی این فواید را از راه‌های دیگر هم میتوان به دست آورد و چندان نیاز نیست والدین وارد قمار انتشار بشوند.
شما با انتشار تصویر کودکان در
فضای مجازی موافقید یا مخالف؟
|بنویسد تا دیگران هم یاد بگیرند|
