یکی از مهمترین اصولی که باید در آموزش مجازی رعایت کنیم اصل انعطاف است.
من به عنوان معلم باید کلاس خودم را طوری شکل بدهم که تمام شرایط دانش‌آموزها در آن در نظر گرفته شود و قوانینی را درست نکنم که باعث محرومیت بچه‌ها از حضور در کلاس بشود.
وقتی عناصر مختلف یک کلاس مجازی را می‌چینیم اولین نکته اینست که فقط به پوشش حداکثری و یادگیری بیشتر دانش‌آموزها دقت کنیم و تلاش کنیم طوری برای آموزش مجازی تصمیم بگیریم که تعداد بیشتری از دانش‌آموزهای ما با کیفیت بالاتری در آن شرکت کنند.
دانش‌آموزهای ما در فضای مجازی مثل مدرسه نمی‌توانند در ساعت مقرر حضور پیدا کنند و در وقت مشخص از آن خارج بشوند چرا که دسترسی آنها محدود است و فقط زمانی می‌توانند آنلاین بشوند که پدر و مادرشان در خانه باشند.
حتی اگر دانش‌آموزهای ما همیشه بتوانند در کلاس مجازی شرکت کنند باز در زمانهای خاصی از روز در کنار پدر و مادر هستند و می‌توانند از آنها کمک بگیرند.این پشتیبانی والدین در آموزش مجازی بسیار اهمیت دارد مخصوصا اگر دانش‌آموز سنی کمی داشته باشد.
حالا با توجه به این دو بندی که گفتم فرض کنید که معلمی در تعیین زمان کلاس مجازی منعطف نباشد و بدون توجه به دسترسی بچه‌ها به اینتنرنت و وجود پشتیبانی والدین وقتی را انتخاب کند.
در اینصورت قطعا خود معلم با مشکل مواجه خواهد شد چون همکاری بچه‌ها و حضور فعال آنها به شدت کاهش پیدا می‌کند و فرایند یاددهی-یادگیری هم کلا مختل خواهد شد.
سرعت،تنوع و احتمال بروز اتفاقات در زندگی ما بسیار بالاست و برای معلم و دانش‌آموز هم هر لحظه ممکن است مسئله‌ای پیش بیاید و آموزش مجازی را تحت تاثیر قرار بدهد.
احتمال این هست که به دلیل مشکلاتی که دانش‌آموز ما در خانواده پیدا کرده مثل فوت یکی از عزیزانش به دلیل بیماری یا مریض شدن خودش مدتی از کلاس دور بماند.
معلم عزیز در این شرایط باید انتظارات خود را در کسری از ثانیه عوض کند و برای آموزش و فعالیتهای این دانش‌آموز فکر دیگری بکند،اگر به دانش‌آموزی که مشکل‌دار است سختگیری کنیم در واقع استرس و اضطراب های او را بیشتر می‌کنیم و قطها درس و مدرسه را برای او عذاب‌آور خواهیم کرد.
این انتخاب زمان و به وجود آمدن مشکلات فقط یک مثال بود برای اینکه اهمیت انعطاف را مشخص کنم،بسیاری از عناصر و نکات دیگر هم در آموزش مجازی هستند که وقتی درباره‌ی آنها می‌خواهیم تصمیمی بگیریم حتما باید در برابر شرایط و واقعیات مثلِ خمیر باشیم.
اوضاع و احوال دانش‌آموزهای ما متنوع و متغیر است و بدترین مواجهه ما با آنها وقتی خواهد بود که قانون‌های سفت و سخت وضع کنیم و بدون انعطاف آنها را اجرا کنیم.
نظر شما درباره‌ی این مطلب چیه؟ لطفا به اشتراک بزارین.
