صحبت کردن شاید فعالیتی ساده به نظر بیاید و برای ما اهمیت چندانی نداشته باشد ولی همین کار غیر مهم و آسان در رشد کودکان و نوجوانان نقش بسزایی دارد.
با گفتگو بچه‌ها با دیگران ارتباط می‌گیرند و همین سرآغاز یادگیری و تجربه‌ی چیزهای جدید برای آنها خواهد بود.
با حرف زدن و ارتباط‌گیری با دیگران کودک و نوجوان می‌تواند به فرصتهایی دست پیدا کند که با استفاده از آنها مسیر زندگی خود را به سمت موفقیت تغییر دهد.
بچه‌ها با گپ زدن با دیگران همدلی می‌کنند،رازهای خودشان را با آنها در میان می‌گذارند،درخواست‌هایشان را مطرح می‌کنند،کمک می‌خواهند و چیزهای جدیدی می‌آموزند.
با توجه به نکات بالا و به صورت خلاصه میتوان گفت که داشتن گفتار صحیح و روان برای رشد بچه‌ها بسیار ضروری و لازم است و نبود آن قطعا مشکل ساز خواهد بود.
یکی از مشکلاتی که در گفتار بچه‌ها پیش می‌آید و آنها را از صحبت کردن روان و دقیق محروم می‌سازد،لکنت زبان است.
لکنت زبان انواع مختلفی دارد مثلا در نوع اول فرد اولین حرف یک کلمه را چندین بار تکرار می‌کند و سپس موفق می‌شود یا در نوع دوم در ابتدای کلمه گیر می‌کند و به یک دفعه کلمه از زبانش خارج می‌شود.
لکنت زبان علل مختلفی هم دارد و متخصصان معتقدند این مشکل می‌تواند ریشه‌ای فیزیولوژیک،روانی یا وراثتی داشته باشد.به عبارت دیگر کودک یا نوجوان دارای لکنت احتمالا در اندام گفتاری دچار آسیب است یا اضطراب و استرس و تنشی دارد یا اینکه این عیب را از پدر و مادرش به ارث برده.
لکنت زبان اگر در بچه‌ای به وجود بیاید او را از جامعه دور می‌کند و تبدیلش می‌کند به کسی که احساس می‌کند مورد پذیرش هیچکس نیست.
لکنت زبان به دنبال خودش می‌تواند مشکلاتی مثل تنهایی،افسردگی، استرس،ترس از جمع،سکوت همیشگی و در موارد حاد خودکشی را به دنبال داشته باشد.
لکنت زبان در ابتدا شاید فقط در چند واژه خودش را نشان بدهد ولی در ادامه مثل جوهر به کل دایره‌ی واژگان کودک یا نوجوان سرایت می‌کند.
لکنت زبان از دیدگاه بعضی از افراد بیشتر مشکلی گفتاری است تا روانی و آنها معتقدند فرد دارای لکنت در اندامهای درگیر در صحبت‌کردن دچار مشکل شده است.
لکنت زبان معمولا در شرایط پر تنش و پر از استرس تشدید می‌شود. به عبارت دیگر کودک یا نوجوان وقتی ذهنی نگران و جسمی ناآرام دارد بیشتر لکنت می‌گیرد.
درمان لکنت زبان با توجه به علت آن می‌تواند به شیوه‌های مختلفی مثل: گفتاردرمانی،رفتار‌درمانی،دارودرمانی و روان‌درمانی انجام شود.
فرآیند درمان این مشکل حتما باید توسط یک متخصص انجام شود و از هرگونه اقدام غیرکارشناسانه پرهیز شود.
پس توصیه‌ی ما اینست که حتما به یک گفتاردرمانگر، روانشناس یا روانپزشک ماهر مراجعه شود تا از بروز مشکلات جدید برای کودک و نوجوان پیشگیری شود.
اما برای جلوگیری از شدت‌یافتن مشکل لکنت زبان نکات و توصیه‌های زیر می‌تواند موثر باشد:
اول اینکه باید به شدت از تمسخر و شوخی کردن پرهیز شود چون اعتماد به نفس آنها را از بین می‌برد.
دوم اینکه نباید با ناله کردن و گفتن جملات ناامیدکننده انگیزه‌‌ی کودک و نوجوان را برای حل این مسئله کاهش بدهیم.
سوم اینکه هر چقدر هم طول بکشد اجازه بدهید خودشان کلمات را بگویند و حرفشان را کامل نکنید.
چهارم اینکه لکنت زبان نباید بهانه‌ای شود که به آنها گوش ندهید و اهمیتی برایشان قائل نشوید.گوش دادن و توجه کردن دو عاملی است که به آنها اعتماد به نفس می‌دهد.
پنجم اینکه سعی کنید در اوضاع پرتنش آنها را مجبور به گفتگو نکنید و برای صحبت با آنها مکانی پر از آرامش را انتخاب کنید.
ششم اینکه برای آنها یک گروه دوستی امن بسازید که مطمئن باشید همه او را می‌پذیرند و دوستش دارند.اگر ارتباطش با دیگران قطع نشود به احتمال زیاد لکنت زبانش زودتر بهبود می‌یابد.
