برادرم برای اولین بار داشت با دوستش در شبکه شاد چت می‌کرد و مدام می‌گفت که چقد چیزه باحالیه.آخر سر هم با هم تماس صوتی گرفتند و از هم درسها را می‌پرسیدند.ارتباطی که خیلی برای هر دو آنها جذاب بود و به راحتی هم انجام می‌شد.

این صحنه را که دیدم یاد کارهای گروهی افتادم که در کلاس درس موقعی که مدارس باز بود انجام می‌دادیم،کارهایی که در آن علاوه بر یادگیری درس،یاد می‌گرفتیم چطور مذاکره کنیم و با دیگران ارتباط برقرار کنیم.

همیشه آموزش مجازی با این اتهام مواجه بوده که بچه ها در آن فردگرا بار می‌آیند و نسبت به فعالیتهای اجتماعی و ارتباط با دیگران ضعیف عمل می‌کنند،ولی می‌شود این آسیب را هم کاهش داد.

به این شکل که فعالیتهایی به صورت مجازی برای هر گروه ترتیب بدهیم و آنها موظف باشند با استانداردی مشخص و در زمان تعیین شده آن را تحویل بدهند.

دانش آموزان هم با استفاده از بستر های مختلف مجازی می‌توانند با هم رابطه برقرار کنند و کارشان را جلو ببرند و هر جا که نیاز شد از معلم راهنمایی بگیرند.

این اتفاق چیز خاصی نیست و در واقع از جنس همان کارهای گروهی است که در کلاس انجام می‌شود ولی با دو شرط:اول اینکه آن کاری که از طرف معلم تعریف می‌شود با شرایط مجازی هم‌خوانی داشته باشد و دوم هم اینکه همکاری دانش آموزان به شکل مجازی جلو برود.

قبل از اینکه از اینطور فعالیت‌های آنلاین ترتیب بدهیم باید به دانش‌آموز‌ها آموزش بدهیم که چگونه می‌توانند از ابزارهای مختلف برای ارتباط گیری با دوستانشان و انجام پروژه‌ها استفاده کنند.مثلا چطور جلسه برگزار کنند،انواع تماسها را برقرار سازند،فایلهای صوتی و تصویری بسازند و …

اگر سن دانش‌آموز‌ها کم است والدین خیلی می‌توانند کمک کنند و حتی می‌توان بخشی از کار را به آنها محول کرد.مثلا بچه‌های گروه یک شعر را بخوانند و والدین وظیفه تبدیل آن به یک پادکست را به عهده بگیرند یا اینکه کلیپی مشترک آماده شود که در آن هر کدام از بچه‌های گروه قسمتی از فعالیت یادگیری را انجام بدهد.

آنچه در کارگروهی مدنظر من است اینکه دانش آموزها با همدیگر یک محتوای مشترک بسازند که در حین آن هم یادگیری اتفاق بیفتد و هم روابط اجتماعی آنها قوی‌تر بشود.

البته این نظر من بود و باید گفت که در طراحی کارگروهی اصلا نسخه واحدی وجود ندارد و این معلم است که با توجه به شرایط کلاس و دانش آموزها تصمیم می‌گیرد که چه کاری بکند.

سه نکته:
کارگروهی چیزی نیست که بتوانیم به راحتی از آن بگذریم و بیخیالش بشویم،حتی اگر به صورت چهره به چهره و مستقیم نمی شود این کار را کرد،باید به دانش آموز‌ها یاد بدهیم آنلاین این کار را بکنند.
کارگروهی مجازی از یک طرف فواید فعالیت جمعی را دارد و از طرف دیگر می‌تواند باب آشنایی دانش‌آموز‌ها با دنیای فناوری را باز کند،البته اگر همه چیز سرجایش باشد و معلم هم خوب راهبری کند.
فعالیت در بستر مجازی هر چقدر هم که درست و مرتب و خوب انجام شود بازهم اشکالاتی خواهد داشت و نباید از آن انتظار زیاده از حد داشته باشیم.

آیا شما برای انجام کارگروهی در کلاس مجازی طرحی دارید؟ لطفا با ما در میان بگذارید.