در آموزش مجازی دانش‌آموز با صفحه‌ای روبرو است که به آن نگاه می‌کند و قرار است از این طریق چیزهایی را یاد بگیرد.اصلا کلا آموزش مجازی با چشم سر و کار دارد و کمی هم گوش،معلم یا استاد را پشت گوشی یا مانیتور می‌بینیم و به حرفهایش گوش می‌دهیم و این می‌شود یادگیری ما.
حال این سوال مطرح می‌شود که اگر بخواهیم آموزش عمقی‌تر اتفاق بیفتد همین که کسی پشت سیستم بنشیند و نگاه کند کافی است یا نه و باید کارهای دیگری هم انجام داد؟
انتقادی که به آموزش مجازی می‌شود اینست که این نوع از آموزش تنها یک حس از آدمیزاد یا در بهترین حالت دو حس از آن را درگیر می‌کند،در حالی که ما با تمام حواس پنجگانه خودمان می‌توانیم یاد بگیریم.
به بیان دیگر آموزش مجازی به شکلی است که انسان را از محیط واقعی جدا می‌کند و در محیطی مصنوعی قرار می‌دهد و همین باعث می‌شود درک دانشآموزها عمق پیدا نکند و کیفیت کمی داشته باشد.
یکبار هست که برای آشنایی با زندگی حیوانات به باغ وحش می‌رویم و درآنجا دانشآموزها به صورت مستقیم با غذاخوردن،حرکت،رشد و…موجودات آشنا می‌شوند و یکبار هم یک کلیپ ۵ دقیقه‌ای از زندگی حیوانات به کلاس مجازی ارسال می‌کنیم تا بچه‌ها نگاه کنند و یاد بگیرند.
خلاصه اینکه آموزش مجازی یادگیرنده‌ها را از آموزش در محیط واقعی و طبیعی جدا می‌کند و آنها را از به کاربردن تمام حواس و ارتباطات بی‌واسطه محروم می‌کند.
خب حالا که چاره‌ای به جز معلمی آنلاین نداریم چطور این آسیب را کاهش بدهیم؟
چاره کار به نظر من در اینست که بچه‌ها را به انجام دادن ترغیب کنیم یعنی اینکه فعالیتهایی ترتیب بدهیم تا آنها مجبور بشوند در همان محیط خانه به گشت و گذار بپردازند و چیزهای جدید را کشف کنند.
مثلا یک فعالیت به نام کاردستی با چیزهای دورریختی یک پروژه خیلی خوب می‌تواند باشد برای اینکه بچه‌ها ذهن و فکر و هوش و حواسشان جمع شود و درگیر درگیر شوند.
درست است که در این شرایط بچه،ها نمی‌توانند با اقوام و نزیکان و معلم‌ها ارتباط مستقیم داشته باشند ولی بلاخره در یک خانه پدر و مادر و شاید برادر خواهر هستند که،از همین افراد باید برای اینکه دانش‌آموز روابط اجتماعی برقرار کند استفاده کرد.
هیچ اشکالی ندارد که معلم یک پروژه خانوادگی آموزشی طراحی کند که تمام اعضای خانواده درگیر آن بشوند و حسابی احساسات و عواطف شان را به یکدیگر نشان بدهند.ساختن یک کلیپ یا پادکست یا فیلم کوتاه می‌تواند تجربه ای جذاب برای یک خانواده باشد تا هم چیزی یاد گرفته شود و هم روابط عمیق‌تری را تجربه کنند.
