وقتی در کلاس هستیم تمام بچه‌ها تحت کنترل ما هستند و می‌توانیم به راحتی از آنها بپرسیم که چرا مثلا این فعالیت اینطوری شد و چرا انجام ندادی و هزار تا چرایه دیگر.
ولی وقتی آموزش از طریق مجازی صورت می‌گیرد دسترسی ما به دانشآموزها خیلی کم می‌شود و آنها به راحتی می‌توانند جواب ما را ندهند و بیخیال درس و بحث شوند.
از بعضی همکارها که می‌پرسم چند نفر از کل کلاس در زمان آموزش مجازی غایب هستند،معمولا می‌گویند یک چهارم و این یک چهارم جز کسانی نیستند که دسترسی ندارند و علارقم داشتن امکانات در کلاس شرکت نمی‌کنند.
یکی از اقوام که کلاس پنجم است پارسال قبول نشد،من فکر می‌کردم که مثلا گوشی نداشته و اینطور صحبتها ولی بعد فهمیدم به جای رفتن به شاد آنلاین درحال بازی بوده و فقط در کلاس حاضری میزده.
با این توصیفات ما در آموزش مجازی با بعضی‌ها مواجهیم که کلا بیخیال کلاس هستند و فقط می‌خواهند از زیر کار در بروند،این دانشآموزها وقت باز بودن مدرسه خیلی مورد توجه بودن چون مشکل ایجاد می‌کردند ولی الان که چشم معلم را دور دیدن حسابی برای خودشان لذت می‌برند.
راهکار درست شدن این مسئله و همراهی همهی اعضا کلاس اینست که
دانش‌آموز احساس نکند که رها شده و کسی کاری به کارش ندارد،درست است معلم مجازی مستقیم به دانش‌آموز دسترسی ندارد ولی باید از راه‌های مختلف پیگیر بچه‌هایی باشد که کمرنگ شده‌اند و فعالیتی نمی‌کنند.به نظرم آموزش به همه و همراه کردن کل کلاس خیلی بهتر از اینست که فقط چند نفر جلو بیفتند و بقیه هم اگر دوست داشتند حرکت کنند.چه بسا خیلی خوب باشد که یکروز آموزش را تعطیل کنیم و فقط پیگیر دانش‌آموزی باشیم که پیگیر نیست.
باید خیلی جدی بود و بی‌تعارف با اعضای کلاس صحبت کرد و نسبت به اجرای قوانین خیلی حساس بود،اگر دانش‌آموز یا اولیایی حس کند که معلم کمی بیخیال است به صورت کامل بیخیال می‌شود ولی اگر خیلی محکم انتظارات خودمان را بیان کنیم قطعا احتمال عملیاتی شدن آنها بیشتر است.البته نمی‌خواهم تشویق به سختگیری کنم ولی آسان گرفتن و انعطاف اگر تبدیل به قاعده کلاس مجازی شود تعداد غایبین و بیخیال‌ها زیاد می‌شود.
ارتباط مستقیم و پیگیری رودررو خیلی مهم است که در آموزش مجازی ما معلم‌ها از آن محرومیم ولی همانطور که قبلا گفتیم+باید از والدین کمک بگیریم،آنها بیشتر اوقات روز و شب را باهم می‌گذرانند و همیشه باهم هستند البته باید شیوه پیگیری را به آنها یاد بدهیم که جنگ و دعوا راه نیفتد.
گزارش فعالیت خیلی مهم است،می‌توانیم هفته‌ای یکبار بنشینیم و فقط دانش‌آموزهای کلاسمان را چک کنیم و ببینیم میزان فعالیتشان به چه شکلی بوده و چگونه کار کرده‌اند.این گزارش موجب می‌شود که ما هیچ کدام از اعضای کلاس را فراموش نکنیم و برای همهی آنها برنامه بریزیم.
نکته آخر اینکه تعداد زیاد دانشآموزها در کلاس اصلی‌ترین دردی است که باعث می‌شود معلم واقعا نتواند به همهی بچه‌ها رسیدگی کند و پیگیرشان باشد،همین مسئله باعث می‌شود که بعضی از بچه‌ها بتوانند خودشان را از چشم معلم قایم کنند و در نقطه کور قرار بگیرند.
